ادوین لانگ

لانگ در باث، سامرست، پسر جیمز لانگ، یک آرایشگر، (از کلستون در سامرست) به دنیا آمد و در مدرسه دکتر واینر در باث تحصیل کرد. لانگ با اتخاذ حرفه نقاشی به لندن آمد و در موزه بریتانیا تحصیل کرد. او متعاقباً شاگرد مدرسه جیمز ماتیوس لی در خیابان نیومن لندن بود و ابتدا به عنوان یک هنرمند پرتره در نقاشی چارلز گرویل، لرد ابوری و دیگران تمرین کرد.

لانگ با جان فیلیپ آشنا شد و او را در به اسپانیا همراهی کرد و در آنجا زمان زیادی را سپری کردند. لانگ تا حد زیادی تحت تأثیر نقاشی‌های ولاسکوئز و دیگر استادان اسپانیایی قرار گرفت و نقاشی‌های قبلی‌اش، مانند لا پوسادا (1864) و لازاریلا و گدای کور (1870)، تحت تأثیر اسپانیایی‌ها کشیده شدند. اولین آثار مهم او The Suppliants (1872) و The Babilonian Marriage Market (1875) بودند که هر دو بعداً توسط توماس هالووی خریداری شدند. او در سال 1874 از مصر و سوریه بازدید کرد و متعاقباً کارش مسیر جدیدی پیدا کرد. او کاملاً با باستان شناسی خاورمیانه آغشته شد و صحنه های شرقی از جمله جشن مصری (1877)، خدایان و سازندگان آنها (1878) را نقاشی کرد.

لانگ در سال 1870 به عضویت آکادمی سلطنتی و در سال 1881 به عنوان یک آکادمیسین انتخاب شد که شهرت او را در آن زمان بسیار افزایش داد. تصاویر او با ذائقه و احساسات مذهبی بخش بزرگی از مردم مطابقت داشت و با انتشار گسترده حکاکی ها بر محبوبیت آنها افزوده شد. او در نتیجه تصمیم گرفت که تصاویر بعدی خود را در یک گالری جداگانه در خیابان باند لندن در سال 1883 به نمایش بگذارد، و سال‌های بعد، Anno Domini و Zeuxis او در کروتونا با موفقیت تجاری بزرگی روبرو شدند.

یکی از بهتزین آثار او یافتن موسی (1886) می باشد.
لانگ در 15 مه 1891، در شصت و دومین سال زندگی خود، در خانه خود، “Kelston” در Netherhall Gardens، Hampstead، بر اثر ذات الریه ناشی از آنفولانزا درگذشت. او در قبرستان وست همپستد به خاک سپرده شد. وصیت نامه ای که در روز وفات به امضای او رسیده بود، موضوع دعوی بود که بستگانش طرفین آن بودند، اما موضوع اختلاف به طور دوستانه حل و فصل شد.

علاوه بر گالری ادوین لانگ در خیابان باند اولد، تعدادی از تصاویر او پس از مرگش جمع آوری شد و هسته گالری هنر مسیحی را تشکیل داد که جایگزین آثار گوستاو، در گالری معروف در خیابان نیو باند شد. لانگ به عنوان یک نقاش پرتره فعالیت قابل توجهی داشت، اما موفقیت او در این خط مشهود نبود، اگرچه او حمایت بالا و محبوبیت بسیار بالایی داشت. او برای بارونس بوردت کوتس (حامی اصلی او) پرتره هایی از خودش، دوستش خانم براون و هنری ایروینگ کشید. از دیگر پرتره‌های سال‌های آخر او می‌توان به پرتره یادبود ارل آیدسلی اشاره کرد که نسخه‌ای از آن را برای گالری ملی پرتره کشید، پرتره‌هایی از کاردینال منینگ (شاید بهترین تلاش)، ساموئل کازنز، سر ادموند هندرسون و دیگران. به گفته لیونل کاست، مورخ هنر، “لانگ در کارهای قبلی خود قدرت زیادی از خود نشان داد و کاملاً سزاوار موفقیت و محبوبیت خود بود”، اما افزود که آثار بعدی او “از تکراری بودن رنج می برد که منجر به یکنواختی شد”.