لوئیس آلوارز کاتالا در سال 1836 به دنیا آمد و تحصیلات هنری خود را در مدرسه نقاشی رایموندو د مادرازو در مادرید آغاز کرد و در سن 16 سالگی با همراهی ویسنته پالمارولی و ادواردو روزالس، زادگاه خود اسپانیا را به مقصد رم ترک کرد. این سه هنرمند جوان قبل از اینکه سرانجام در رم مستقر شوند، سفرهای زیادی در ایتالیا داشتند.
آلوارز در جنبش‌های هنری اروپای زمان خود مشارکت فعال داشت و آثار خود را به تمام نمایشگاه‌های اصلی اروپا فرستاد. او در سال های 1862، 1864 در مادرید مدال گرفت و در سال 1890 در مونیخ، برلین و پاریس مدال گرفت. شهرت بین المللی او باعث شد که او به عنوان مدیر موزه دل پرادو در مادرید انتخاب شود.
آثار آلوارز در طول زندگی اش مورد توجه مجموعه داران در ایالات متحده بود و بسیاری از آثار او هنوز در مجموعه های آمریکایی یافت می شود. قلم مو و درجه بالای پرداخت در نقاشی او مورد توجه کلکسیونرهای اروپایی و آمریکایی قرار گرفت.
در اثر رسیتال، دو کاردینال در مراسمی کامل، که توسط گروهی از خانم‌ها و آقایان شیک احاطه شده‌اند، توسط گروهی جذاب از نوازندگان پذیرایی می‌شوند. توجه زیادی به جزئیات داخلی اتاق پارتی به سبک روکوکو که با یک لوستر استادانه و تزئین دیوار پیچیده تزئین شده است، معطوف شده است. به خصوص انتخاب آلوارز از رنگ‌های شفاف و پاستلی و قلم‌موی استادانه، بافت غنی و ساتنی لباس‌های خانم‌ها را به نمایش می‌گذارد.
مانند آرتورو ریچی، ویتوریو رگیانینی و فردریک سولاکروآ، آلوارز از این ترکیب بیشتر به عنوان بهانه‌ای برای به تصویر کشیدن چهره‌های بسیار شیک پوشیده شده در لباس‌های قرن هجدهم استفاده می‌کند که با تجملات کامل احاطه شده‌اند. این نقاشی‌ها بین ثروتمندان جدید قرن نوزدهم بسیار محبوب بودند، کسانی که به گذشته نگاه می‌کردند تا تصاویری از ظرافتی را که احساس می‌کردند در عصر معاصر به شدت فاقد آن بود، نگاه کنند.
